თუ სომხეთი აზერბაიჯანს გაზის გამო მიმართავს, ეს საკითხი შეიძლება განიხილონ. განცხადებაში აღინიშნება, რომ აზერბაიჯანთან სამხედრო-პოლიტიკურ მდგომარეობაში მყოფი სომხეთის აქამდე დაკავებული არაკონსტრუქტიული პოზიცია სომეხ ხალხს უმწეო მდგომარეობაში აგდებს. აზერბაიჯანი ბუნებრივი აირის ექსპორტიორ ქვეყნებს შორის ღირსეულ ადგილს იკავებს. რეგიონული ქვეყნებიდან საქართველოსა და თურქეთის ბუნებრივი აირით უზრუნველყოფაში მნიშვნელოვანი როლის მქონე აზერბაიჯანის რესპუბლიკა ევროპის ენერგოუსაფრთხოების გაძლიერების მხრივ განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი პროექტის „სამხრეთის გაზის დერეფანი“ განხორციელების მიმართულებით ევროკავშირთან მიზნობრივი სისწრაფით ინტენსიურად მუშაობს: „უკვე აზერბაიჯანის ინიციატივით წინ წამოწეული ტრანსანადოლის გაზსადენის პროექტმა „სამხრეთ გაზის დერეფანმა“ საერთაშორისო საზოგადოების ყურადღება მიიქცია, როგორც მთავარმა ელემენტმა, ამ მიმართულებით თურქულ კომპანიებსა და სოკარის შორის ეფექტური თანამშრომლობის პირობებში პირველი წარმატებული ნაბიჯები გადაიდგა. „შაჰდენიზის“ კონსორციუმი ევროკავშირის ქვეყნების ენერგოუსაფრთხოების კონცეფციის ფარგლებში ამ ქვეყნებში გაზის მიწოდების განხორციელების გაზსადენის სამარშრუტო საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებას უახლოვდება“.

აღინიშნება, რომ სომხეთი გეოგრაფიულად აზერბაიჯანის მეზობელი ქვეყანაა და აზერბაიჯანი მუდამ ამ გეოგრაფიულ სივრცეში თავის მეზობლებთან მშვიდობიანად ცხოვრობდა, მთელი ისტორიის განმავლობაში ეს მთელ მსოფლიოს უჩვენა. სომხეთმა კი სეპარატისტული და აგრესიული ნაციონალიზმის პოზიციის დაკავებით მტაცებლური პოლიტიკა გაატარა. აზერბაიჯანის მარადიული და უძველესი მიწების დიდი ნაწილი დაიკავა, ერთ მილიონზე მეტი აზერბაიჯანელის თავისი მშობლიური სახლ-კარის დატოვების მიზეზი გახდა. სომხური მთავრობა დღესაც საერთაშორისო სამართლის ნორმებს დღესაც აიგნორებს და არ ერიდება იმის დემონსტრირებას, რომ არ სურს, აზერბაიჯანის ოკუპირებული მიწების გაათავისუფლოს.